Als de boom in bloei staat, is hij een echte blikvanger in Helen’s Zoetermeerse tuin: supermooie roze bloemen, met een subtiele bloemengeur als het windstil is. De rest van het jaar heeft de boom een minder opvallende kleur. In de zomer zijn de bladeren bruingroenig, vertelt Helen. Dan hangen er ook kleine, besachtige vruchtjes aan. In de herfst kleuren de bladeren oranjegeel. “De boom heeft een eigen wereldje ontwikkeld. Mensen vinden hem mooi om te zien. Veel mussen en meesjes weten de boom te vinden. Het is een bezige boom.”

De boom heeft een grillige parapluvorm en hoeft niet gesnoeid te worden. Hij is geënt op een andere onderstam, waardoor hij volgens Helen sterker is. Hij bewoont nu al 20 jaar haar tuin en is 6 à 7 meter hoog.

Helen heeft een passie voor bomen. “Het zijn speciale wezens voor mij. Ze hebben een heel ander levensritme dan wij mensen, zijn sterk maar kunnen ook fragiel zijn. Er zijn moederbomen die via hun uitlopers nieuwe bomen creëren. Hun eigen levensvorm gaat over naar een jonge boom. Hoe mooi is dat? Bomen zijn ook onderling met elkaar verbonden, via mycelia bijvoorbeeld. En ze geven diverse chemische stoffen af die een positieve invloed hebben op onze hersenen.”

Enthousiast vertelt Helen ook over de babyboompjes in het Voedselbuurtbos, die het soms best zwaar hebben op de zware kleigrond. “De eerste jaren hebben ze wat extra zorg nodig. Door de droge zomers van de laatste jaren moesten we ze vaker bewateren. Deze winter is het juist heel nat geweest en staan sommige boompjes te lang met hun voeten in het water.”