Gerrie’s olijfboom is ijzersterk:
Opgekrabbeld na bevriezing
Gerrie de Haas uit Zoetermeer heeft groene vingers. Dat is goed te zien als we te gast zijn in haar prachtige, bloeiende en zelf ontworpen tuin, waarin dagelijks noeste arbeid wordt gepleegd.
Er bloeien onder andere prachtige rozen, er staan potten met kruiden en een bijzonder mini-appelboompje, dat veel eetbare vruchten geeft. Gerrie vertelt: “De liefde voor tuinieren zat er al vroeg in. Ik deed mijn kennis op in boeken over tuinieren, het verzorgen en aanleggen van tuinen en “gewoon uitproberen wat werkt”. Mijn man heeft in een volkstuinencomplex een moestuin, ik doe de siertuin. Onze culinaire specialiteit is de zogenoemde “dwars-door-de-tuinsoep”.
Omdat Gerrie een band heeft met al haar planten, koos de redactie voor haar: het werd de olijfboom, de oliveo europea. Er zitten nu nog geen vruchten aan. De olijven blijven klein en zijn groen. “We namen de boom in 1986 uit Catalonië (Spanje) mee naar onze toenmalige woning aan de Elia Kazanstrook in Zoetermeer. Ik kocht hem als scheut bij de boerenbond in de buurt van Espluga de Francoli, waar mijn neef op een kasteel woont.
“De olijven zijn vooral geschikt om olijfolie van te maken.” Gerrie heeft ze een paar jaar geleden wel ingemaakt en laat het potje zien: het is decoratief bedoeld.
Groot was de schrik toen de olijfboom in 2011 na de vorst bevroren was. “Mijn boom heeft er een jaar voor dood bijgestaan. Ik heb hem toen afgezaagd”. Een wonder geschiedde: er kwamen vanuit de wortels tien nieuwe scheuten aan. “Ik heb er drie laten staan en die zijn uitgegroeid tot een boom, die ik telkens goed snoei”. Doet Gerrie dat niet, dan komt ‘ie in aanvaring met het zonnescherm. Gerrie verbaast zich erover dat de olijfboom – een wilgensoort – in het voorjaar al haar blaadjes verliest en daarna ook geen vruchten meer draagt. “Eigenlijk is de boom niet zo geschikt voor dit klimaat. De zomers zijn hier korter dan in Spanje”.
Haar geliefde olijfboom is een favoriete plek voor vogels. Musjes komen er graag op het voer af, en onlangs zat er ineens een valk in de boom. “Dat was heel bijzonder, ik had nog nooit een valk in de tuin gehad”, aldus Gerrie.
Natuurlijk draagt de groenliefhebster Voedselbuurtbos Geuzegroen een warm hart toe: “Ik wens het bos toe dat het nog meer bekendheid krijgt”.
Tekst: Christa van der Hoff