Het sedumdak van Pierre Goetz
“Ook de bovenburen hebben er plezier van”
Pierre Goetz, vrijwilliger bij Geuzegroen, heeft sinds juni van dit jaar een band opgebouwd met een verzameling van 12 aan elkaar gegroeide plantjes, die een prachtig kleurenpalet vormen van lichtgroene, donkergroene en donkerrode tinten. Samen vormen ze het sedumdak op de garage. De garage is als bijkeuken en wijnopslagplaats in gebruik, de auto staat buiten.
Pierre’s hoekwoning staat in een mooie, rustige wijk in Voorburg. In de fraaie tuin, waar de brede biodiverse border met fruit, groenten, bloemen en planten zonder chemische spullen wordt verzorgd door zijn vrouw Annie en waar het gonst van de bijen, vertelt Pierre: “Als energiecoach in Voorburg vroeg ik me af wat ik zelf kon doen om mijn huis energiezuiniger te maken. Een collega-energiecoach bracht mij op het idee van het sedumdak. Zij heeft er zelf een. Dat leek mij ook wel wat, in plaats van het toenmalige zwarte bitumen dak. Als de zon op de bitumen scheen, werd het binnen namelijk ontzettend warm.”
Pierre’s hoekwoning staat in een mooie, rustige wijk in Voorburg. In de fraaie tuin, waar de brede biodiverse border met fruit, groenten, bloemen en planten zonder chemische spullen wordt verzorgd door zijn vrouw Annie en waar het gonst van de bijen, vertelt Pierre: “Als energiecoach in Voorburg vroeg ik me af wat ik zelf kon doen om mijn huis energiezuiniger te maken. Een collega-energiecoach bracht mij op het idee van het sedumdak. Zij heeft er zelf een. Dat leek mij ook wel wat, in plaats van het toenmalige zwarte bitumen dak. Als de zon op de bitumen scheen, werd het binnen namelijk ontzettend warm.”
In juni, op een heel warme dag, hebben ze het sedumdak erop gelegd. De dag erna merkten ze gelijk het effect: het was binnen een stuk koeler. “Ik schat dat het zo’n drie a vier graden scheelt ten opzichte van ons vorige dak,” aldus Pierre.
Pierre is benieuwd in welke mate het sedumdak straks in de winter de kou buiten gaat houden. Het aanbrengen van het dak was een peulenschil. Samen met zijn vrouw is Pierre er op een zaterdag zes uur mee beziggeweest.
Het sedumdak wordt net als graszoden in rollen geleverd. Het echtpaar heeft via een ladder 40 rollen a 13 kilo naar boven gesjouwd en over het 30 vierkante meter grote dak uitgerold. Het groene dak is opgebouwd uit een drainagelaag, substraat en watervaste grond met planten. Pierre: “Het onderhoud is heel eenvoudig. Het enige wat je hoeft te doen is eens per jaar korrels strooien. De plantjes groeien niet, je hoeft ze niet te snoeien.”
Niet alleen Pierre en zijn vrouw zijn blij met het mooie sedumdak: ook de bovenburen zijn er mee in hun nopjes. Zij kijken nu uit op een prachtig getint plantaardig dak in plaats van op een donker, zwart bitumen dak. “Fijn is dat we ook nog een subsidie van de gemeente Voorburg kregen van enkele honderden euro’s”. Het dak kostte 1500 euro, daar ging de subsidie nog van af.
Pierre, die net als zijn vrouw uit Colmar – “We kennen ieder straatje” – in de Elzas (Frankrijk) komt, is een enthousiaste vrijwilliger bij Geuzegroen. Toen hij na zijn carriere als ingenieur bij het Europees Octrooibureau in Rijswijk een jaar geleden op zoek ging naar nieuwe bezigheden, viel zijn oog op een stukje over het Voedselbuurtbos in het Krantje Leidschendam-Voorburg. Pierre licht toe: “Het leek mij leuk om bomen te planten, dat had ik nog nooit gedaan. Ook het idee van een voedselbuurtbos vond ik interessant. Ik wilde gaan onderzoeken of ik het leuk vond om daar aan mee te werken.”
En leuk vindt Pierre het zeker: hij is al zes maanden 1 a 2 keer per week bij Geuzegroen te vinden. “Het is leuk om er aan deel te nemen. De andere vrijwilligers zijn leuke mensen, we hebben het erg gezellig samen. Het is een internationaal gezelschap en het bijzondere is: onderling spreekt iedereen Nederlands.
Hij ging inderdaad bomen planten, wadi’s graven en bedacht een waterpompsysteem, waarover meer in een ander artikel. “Ik had geen ervaring, maar het bleek allemaal makkelijk te leren. Iedereen kan een boom planten, iedereen kan kruiwagens vullen met aarde.”
Pierre heeft tot slot een mooie wens voor het Voedselbuurtbos: “Ik wens dat wij als vrijwilligers niet alleen veel plezier blijven houden in ons werk, maar vooral dat andere mensen – mensen die het nodig hebben – straks nut zullen hebben van de oogst van het bos!”
Tekst Christa van der Hoff
Foto’s Christa van der Hoff en Pierre Goetz