Vooral het mannetje is duidelijk te herkennen aan zijn prachtige verenkleed, dat in de paartijd op zijn mooist is. Hij heeft een zwarte kop, een wit kraagje, witte vlekken aan de vleugels en een oranje borst. Het vrouwtje is wat minder opvallend met een eveneens oranje borst en witte vlekken, maar voor de rest wat bruiner.

De roodborsttapuit is een zangvogel die vooral te vinden is in halfopen landschappen zoals heide- en duingebieden, moerasgebieden en boerenland, maar een braakliggend stuk grond vindt hij soms ook al prima. Broeden doet hij op de hoge zandgronden en in de kustgebieden. Hij bouwt een nest op een verborgen plek in de vegetatie vlak bij de grond.

De roodborsttapuit wordt ingedeeld bij de vliegenvangers en leeft dan ook voornamelijk van insecten, maar hij lust ook wel wormpjes en slakken. Hij vangt deze vanaf een hoge uitkijkpost boven zijn territorium en duikt naar beneden als hij iets lekkers ziet langskomen.

In de winter trekken veel roodborsttapuiten vanaf september/oktober weg naar Zuidwest-Europa en blijven daar tot februari. Maar tijdens zachte winters blijven ze ook wel in Nederland overwinteren. Dat is waarschijnlijk het geval bij de roodborsttapuit die ons afgelopen tijd tijdens het maaiwerk op het terrein alsmaar op korte afstand gezelschap hield. Zodra we begonnen was hij weer in de buurt. Onophoudelijk dook hij vanaf een tak naar beneden om weer een lekker hapje op te halen. Gezellig voor ons en voor de roodborsttapuit erg voordelig, want ons maaien heeft natuurlijk heel wat lekkere beestjes tevoorschijn laten komen.

We hopen hem nog vaak in ons voedselbuurtbos tegen te komen.

Tekst: Peter Wouters