Pierre’s technische – hij is ingenieur in de regeltechniek- achtergrond was hem van nut bij het uitdenken van een systeem om het water gemakkelijker vanuit de sloten naar het vier meter hoger liggende bos in wording te krijgen.

Pierre vertelt: “In februari en maart gingen de planten en bessenstruiken de grond in. De planten hadden nog geen diepe wortels. Daarom moesten wij ze op zaterdag water geven. De vrijwiligers moesten met hun emmer of gieter steeds naar beneden en weer naar boven bij de sloot, wat heel vermoeiend was. Daarbij zagen wij de zomer op ons afkomen: er zou meer water nodig zijn, er zouden mensen op vakantie gaan, waardoor er nog meer inspanning nodig was”.

Het slootwater met een pomp naar boven voeren was de oplossing. Maar hoe? Er waren wat voorwaarden waaraan moest worden voldaan. Pierre licht toe: “De pomp moest simpel, snel en eenvoudig zijn. Zo mocht het geen grote installatie zijn, want daar heb je een vergunning voor nodig. De pomp moest snel ingericht zijn, want we hadden hem snel nodig. Ten derde moest hij passen bij het milieuvriendelijke karakter van het voedselbuurtbos: er mocht geen dieselaggregaat aan te pas komen. En, last but not least, de investering moest bescheiden zijn, want we hebben de waterpomp maar 1 a 2 jaar nodig: dan zijn de planten voldoende geworteld en kunnen ze zelf water opnemen”.

Pierre vond op een website een kleine regentonpomp met een accu van 18 Volt. Hij kan het water 17 meter omhoogbrengen, en 2000 liter water per uur pompen. Dat staat gelijk aan 200 emmers water. Er zijn inmiddels twee accu’s aangeschaft, die telkens achtereenvolgens worden ingezet. Zo kan het tempo er worden ingehouden. De pomp wordt met een Gardena-koppelstuk aangesloten op een gangbare tuinslang, waarmee de emmers en gieters gevuld kunnen worden.

Het was een kleine tegenvaller dat de pomp in plaats van 2000 door de weerstand van het naar boven pompen maar 1000 liter per uur omhoogpompte. “Hierdoor waren we 4 a 5 uur langer aan het bewateren dan geprognotiseerd”, vertelt Pierre.

In de sloot werd het team geconfronteerd met algen, die uiteraard niet in de pomp mochten komen. De oplossing werd gevonden in een simpel boodschappenkratje, waarin de pomp zit. Het kratje werkt als een ondoordringbaar rooster voor de algen.

Een grote nieuwe verbetering was de komst van drie grote containers met een inhoud van 1000 liter elk. Hierdoor kan het water al op vrijdag worden verzameld, en er zaterdag met de waterpomp worden uitgepompt via een tuinslang, zodat de vrijwilligers meteen aan de slag kunnen met bewateren. De containers staan nu op verschillende plekken in het bos, zodat de vrijwilligers minder ver hoeven te lopen. Er is bijvoorbeeld een sloot drooggevallen, waardoor de vrijwilligers die op dat stuk van GeuzeGroen moesten zijn, ver moesten lopen voor hun water. Door water uit de container te halen is dit nu veel minder geworden.

Pierre heeft via Marktplaats dikkere tuinslangen aangeschaft voor op de containers. Hierdoor gaat het vullen van de containers, gieters en emmers veel sneller en werkt het systeem nog efficiënter. Ook komen er spuitstukken voor op de tuinslangen, waarmee het terrein rechtstreeks bewaterd kan worden, dus zonder emmers of gieters.
“Soms stond de regen het uitvoeren van verbeteringen in de weg. Regenwater is natuurlijk beter voor de planten en extra bewateren is dan niet nodig. Daardoor konden we echter niet verder met het doorvoeren van de verbeteringen”.

De investeringen in het waterpompsysteem waren gering. Pierre schat de totale kosten op 150 a 200 euro, exclusief de containers.

“Hoewel het waterpompje eigenlijk helemaal niet bedoeld is voor een groot stuk grond – zie het als een noodoplossing – hebben we toch goed geschipperd om de grond zo makkelijk en goed mogelijk te besproeien”, aldus een trotse Pierre, die nog steeds samen met zijn team denkt aan verdere verbeteringen van het systeem.

En de vrijwilligers? Die varen er wel bij!