Op zoek naar noten die het goed zouden kunnen doen op onze vochtige, flink verdichte kleigrond, kwamen we uit bij de pecanboom die van oudsher ook in Amerikaanse moerasgebieden groeit. De verwante koningsnoot die de Soroptimisten eerder in ons beestenbos lieten planten, leek die theorie alvast te bevestigen: ze groeit niet snel, maar blijft koppig overleven, ondanks haar drassige onderkomen.

Wie in Nederland pecannoten zoekt die met organische bemesting worden grootgebracht,  komt vaak uit bij De Nootsaeck, waar broers Gerard en Johan notenbomen veredelen en kweken op de klei. Johan denkt dat die pecanbomen ons gaan redden: ze ontwikkelen zich razendsnel, in uiteenlopende omstandigheden. Van de 100 die ze bij een klant in de klei hebben geplant, heeft alles het overleeft.

Zelf hebben ze dit jaar de eerste noten kunnen proeven, en zijn ze aan de slag gegaan met het kweken van de soorten die bevielen. Wij kozen voor de zelfbestuivende (voor 80% van de tijd bloeit mannelijke en vrouwelijke deel tegelijk), vroegrijpende Pawnee pecannoot aangevuld met lekkere rassen als Western Schley en Wichita voor het overige deel van de bestuiving. Omdat ze van nature warmere klimaten kennen, hebben we vroege soorten gekozen, die ook in ons klimaat genoeg tijd krijgen om af te rijpen. Door iets meer variatie in de bloeiperiode, voorkomen we dat de bestuiving helemaal spaak loopt bij late nachtvorst.